این روزها همه در این باشگاه لندنی خوشحال هستند و رویای خود یعنی قهرمانی لیگ‌برتر را در مقابل چشمان خود از همیشه نزدیک تر می بینند. شادی، حسی است که بین بازیکنان و مربی و هواداران مشترک است. فرقی نمی‌کند که در ردیف عقب با شیشه های رنگی امارات نشسته باشید یا آنقدر نزدیک که بتوانید لباس بازیکنان را بگیرید. همه تا سر حد جنون خوشحال هستند و سر از پا نمی شناسند .
ورزشگاه امارات ، بعد از کریسمس ، ایام متفاوتی به نسبت سال های قبل را تجربه می کند. عزت و غرور به این وزشگاه ، بازیکنان، مربی و علی الخصوص هواردان برگشته است و آنها دیگر در خواب هایشان قهرمانی را نمی بینند بلکه در واقعیت دارند محقق می کنند . آرسنال روی مسیر قهرمانی حرکت می کند و آن احترامی که شایسته آنها است را دوباره بدست آورده است . این روزها آرسنال در بهترین فرم خودش قرار دارد و به گفته پپ گواردیولا در حال تاریخ سازی هستند . ساکای جوان، ادوگارد گلساز ، انکتیای گلزن، ژاکا و زینچنکو و سایر بازیکنان روزهای رویایی را سپری می کنند.
مارتین اودگارد در این فصل هم در نقش گلزن و هم گلساز ظاهر شده و روی 14 گل تاثیر مستقیم داشته است. بوکایو ساکا بعد از درخشش در جام جهانی ، در آرسنال هم به خوبی جا افتاده و او هم روی 14 گل بصورت مستقیم اثر گذاشته است. گابریل مارتینلی هم در گلزنی موفق بوده و گرانیت ژاکا هم در لیست پاسورهای لیگ جزیره حضور دارد . نمی توان از تاثیر بسزایی که آرون رمسدیل در دورن دروازه دارد غافل شد و او تا کنون موفق به ثبت 9 کلیش شیت شده است . مارکینیوش و زینچنکو و سایر بازیکنان هم در این موفقیت نقش مهمی را ایفا کرده اند.
وجود یک مربی جوان و خوش فکر که سالها در کنار گواردیولای نابغه فعالیت داشته، در این روند کاملا تاثیرگذار بوده و او باعث شده که شخصیت قهرمانی و خودباوری در بازیکنان ایجاد شود.
به نظر شما این روند آرسنال تا قهرمانی پریمیر لیگ ادامه دارد یا در نهایت شاگرد مغلوب استاد می شود و سیتی قهرمان می شود؟
