رقابت دیروز ببرها و گاندوها البته یک هوادار خاص داشت. کودک خردسالی که به هر شکل خودش را به ورزشگاه رسانده بود و به تنهایی از سکوی پشت دروازه نساجی را تشویق میکرد، به امید روزی که مجوز حضور همه هواداران به ورزشگاهها صادر شود.
عکسها: معین نادری
هواداران نساجی، خیلی دور خیلی نزدیک
با ورود کرونا و منع حضور هوادار در استادیوم نساجی یکی از اصلی ترین نقاط قوت خود را از دست داد. نکتهای که مربیان این تیم در این مدت و تیمهای رقیب هم به آن اشاره داشتند. اما با بازگشت هواداران و بوژه در جام حذفی، آنها دوباره ثابت کردند چه نقش پررنگی در روند این تیم و پیروزیهای آن دارند. نساجی دور از خانه و آزادی در مسیر قهرمانی جام حذفی با حضور دهها هزار نفر، “هیچوقت تنها قدم نزد” و بالاخره جام قهرمانی را بالای سر برد.
کد خبر : 1846920 |
15 مهر 1401 ساعت 13:41 |
69 بازدید |
0
دیدگاه
در پیش از دوران کرونا و برگزاری طبیعی رقابت فوتبال با حضور هواداران، ورزشگاه وطنی یا قلعه ببرها به دلیل شکل و محل قرارگیری سکوها و هواداران پرشور این تیم، به کابوسی برای تیمهای رقیب تبدیل شده بود. گرفتن امتیاز در مقابل تماشاگران و تشویق ۹۰ دقیقهای آنها کاری بود که از عهده هر تیمی بر نمیآمد و تیمهای مهمان در این ورزشگاه، همیشه به آن اذعان داشتند.
به گزارش “ورزش سه” عصر روز پنجشنبه دو تیم شمالی و اصفهانی نساجی و ذوبآهن در ورزشگاه شهید وطنی قائمشهر در مقابل هم صف آرایی کردند. برای فوتبال دوستان در این سالها، نساجی با هوادارانش محبوب شده. کسانی که سالها چه در لیگهای پایینتر و چه در سطح اول فوتبال ایران و در نهایت قهرمانی جام حذفی، همیشه همراه این تیم بودند. آنها برای بازگشت به لیگ برتر ۲۴ سال دست از حمایت از این تیم نکشیدند زمانی طولانی و نشان از علاقهای خاص.
عصر دیروز نساجی مازندران و ذوب آهن اصفهان به دیدار هم رفتند که در پایان دو تیم امتیازات را تقسیم کردند